NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
حَدَّثَنَا
أَحْمَدُ
بْنُ يُونُسَ
حَدَّثَنَا
أَبُو بَكْرٍ
يَعْنِي
ابْنَ
عَيَّاشٍ عَنْ
الْأَعْمَشِ
عَنْ
إِبْرَاهِيمَ
عَنْ عَلْقَمَةَ
عَنْ عَبْدِ
اللَّهِ
قَالَ قَالَ
رَسُولُ
اللَّهِ
صَلَّى
اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
لَا يَدْخُلُ
الْجَنَّةَ
مَنْ كَانَ
فِي قَلْبِهِ
مِثْقَالُ
حَبَّةٍ مِنْ
خَرْدَلٍ مِنْ
كِبْرٍ وَلَا
يَدْخُلُ
النَّارَ
مَنْ كَانَ
فِي قَلْبِهِ
مِثْقَالُ
خَرْدَلَةٍ مِنْ
إِيمَانٍ
قَالَ
أَبُو دَاوُد
رَوَاهُ
الْقَسْمَلِيُّ
عَنْ
الْأَعْمَشِ
مِثْلَهُ
Abdullah (b. Mes'ud)
(r.a)'dan rivayel olunduğuna göre; Resulullah (s.a.v) şöyle buyurmuştur:
"Kalbinde hardal
tanesi kadar kibir bulunan kimse cennet'e giremez. Kalbinde hardal (tanesi)
kadar iman bulunan kimse de cehenneme girmez."
Ebu Dâvud dedi ki: (Bu
hadisin) bir benzerini de el-Kasmeli, El A'meş'ten rivayet etmiştir.
İzah:
Buhari, iman. tevhid:
Muslim, iman, Fiten; Tirmizi. Birr, Fiten: İbn-i Mace, mukaddime. Fiten. Zühd;
Dârimi. mukaddime; Ahmed b. Hambel, 1451, II 164, 215. III, 56, 144. 320. IV.
151, V 983.
Hardal; turpgillerden,
tadı sert ve yakıcı bir madde taşıyan tohumu hekimlikte kullanılan bir
bitkidir. Bu hadis-i şerifin isnadında bulunan A'meş ile İbrahim ve Alkame'nin
üçü de tabiî ve Kufeli olduğu gibi, hadisi Hz. Nebiden rivayet eden Abdullah
b. Mes'ud (r.a)da Kııfeli'dir.
Metinde geçen, kalbinde
hardal tanesi kadar bir kibir bulunan kimse cennete giremez" ibaresinin
tevili hususunda ulema ihtilaf etmişlerdir.
Ebû Süleyman Hattâbi bu
ibareyi iki ve.cihle tevil etmiştir;
1_ Kibirden murad,
imandan tekebbür etmek yani iman etmemektir. Bu halde ölen bir kimse asla
cennete giremez.
2_ Maksat; cennete
giren bir kimsenin kalbinde oraya girerken kibir bulunmaz demektir. Nitekim
Allah Teâlâ hazretleri, "Biz onların kalble-rindeki kin ve hasedi
çıkaracağız" buyurmuştur.[Hicr 47]
Ancak Hattâbi'nin bu
tevillerini Nevevi beğenmemiş; hadisin maruf olan kibirden yani kendini
başkalarından yüksek görerek onları tahkir ve-hakkı bertaraf etmekten nehy için
varid olduğunu söylemiş, binaenaleyh ibarenin bu te'villere hamledilerek matlup
olan manadan çıkarılmaması gerektiğini bildirmiştir.
Kadı Iyaz ile sair
alimlere göre. Hadisin manası kibirli kimse cennete giremez demektir. Nevevî de
bu kavli ihtiyar etmiştir. Bazıları; "Evet, ceza verilirse mana budur.
Fakat Cenabı-ı Hakkın lütfü keremiyle o kimseyi affetmesi de caizdir.
Bineâenaleyh bütün müminler ya doğrudan doğruya yahutta büyük günah işlemekte
ısrar halinde ölen günahkarlardan bazıları azab gördükten sonra mutlaka
cennete gireceklerdir" demişlerdir. Hadisten murad, "kibirlilerin
cennete giren ilk takva sahipleriyle birlikte giremeyceklerini
açıklamaktır" diyenler de olmuştur.
Hadisin sonunda yer
alan. "Kalbinde hardal (tanesi) kadar iman bulunan kimse de cehenneme
girmez" mealindeki ibarenin manası da "kafirler gibi cehenneme ebedi
olarak giremez" demektir.[Davudoğlu Ahmed, sahih-i Müslim terceme ve şerhi
I 382, 383.]